دشت شِلِر (لاله)
پس از این
لاله‌های واژگون
دختران سرخ
بر دامنه‌های خاکستری آبایی
از اورامانات تا زردکوه را
به لهجه‌ی سوخته‌ی «سنجابی»*
شلر شکفت
سرخ برآمد
شلر سخن نگفت
قامت کشید
سر افکند
انگشت بغض را
بر ماشه‌ی گلوی نجابت
فرو کشید
شلر چکاند
شلر شکست
شلر ولی هر سال
بر دشت لاله
دشت شلر
تازه می‌شود
فریاد می‌زند
شلر سخن نگفت
-------------------------
- این شعر با الهام از شعر «وارطان سخن نگفت» اثر احمد شاملو سروده شده است.
- «شِلِر» به معنای لاله واژگون است.
- «سنجابی»، نام طایفه شلر، در کوزَران کرمانشاه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر